شعر "میعاد"ِ احمد شاملو، تقدیم به دکتر مارک اسموژینسکی در آستانه ی پنجاه و هشتمین سالروز تولدش، شعری که دوست می داشتش. روان هردو آزاد و شاد!
میعاد / احمد شاملو
در فراسوی مرزهای تن ات تو را دوست می دارم
آینه ها و شب پره های مشتاق را به من بده
روشنی و شراب را
آسمان بلند و کمان گشاده ی پل
پرنده ها و قوس و قزح را به من بده
و راه آخرین را
در پرده ای که می زنی مکرر کن
در فراسوی مرزهای تن ام
تو را دوست می دارم
در آن دوردست بعید
که رسالت اندام ها پایان می پذیرد
و شعله و شور تپش ها و خواهش ها
به تمامی
فرو می نشیند
و هر معنا قالب لفظ را وا می گذارد
در فراسو های عشق
تو را دوست می دارم
در فراسو های پرده و رنگ
در فراسوهای پیکر های مان
با من وعده ی دیداری بده.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر