سه‌شنبه، خرداد ۰۳، ۱۳۹۰

کارل شیمانفسکی، و علاقه اش به شرق

Karola Szymanowski ego fascynacja Wschodem
Zuzanna Błajet
Karol Szymanowski, obok Chopina, był największym polskim kompozytorem muzyki klasycznej, a jednocześnie jedną z największych postaci świata muzycznego swojej epoki.
Urodził się w 1882 roku, na ukraińskiej wsi, w rodzinie polskich muzyków. Od dzieciństwa otaczała go  muzyka klasyczna ; jego starszy brat był pianistą, siostra śpiewaczką i wieczorami całą rodziną koncertowali ,  co wpłynęło na późniejsze zainteresowania utalentowanego dziecka. Po latach Szymanowski powiedział, że klasycy tacy, jak Chopin i Bach byli jego najlepszymi przyjaciółmi z dzieciństwa i że zawsze chciał podążać ich muzyczną drogą.
Twórczość Szymanowskiego dzieli się na trzy okresy. Pierwszy przypada na pierwsze lata po ukończeniui studiów na kierunku kompozytorskim w Warszawie. Wtedy to Szymanowski, zainspirowany kompozytorami niemieckimi, starał się naśladować ich styl.
W 1905 roku Szymanowski wyjechał z Polski. Przez dziewięć lat podróżował w poszukiwaniu własnego stylu muzycznego. Odwiedził m.in. Niemcy, Włochy, Francję i Afrykę. Zachwyciwszy się sztuką arabską (a także perską), nieznaną dotąd kulturą i tradycją muzułmańskiej Afryki oraz ludów saharyjskich, właśnie tam odnalazł inspirację. Odzwierciedlają to jego kompozycje z drugiego okresu twórczości.
W 1911 roku Szymanowski, zainspirowany poezją Hafiza, z którą zetknął się w Niemczech (w języku niemieckim), skomponował "Pieśni miłosne Hafiza" (op. 24, 26) na orkiestrę i głos, z których najbardziej znaną do dziś pozostaje "Grób Hafiza". Na uwagę zasługuje również "Pieśń muezzina szalonego", w której kompozytor dał wyraz swego zachwytu nad kulturą świata islamu.
Po latach podróżowania Szymanowski wrócił do Polski i zwrócił się ku rodzimej kulturze. Z tego okresu pochodzą jego najsłynniejsze kompozycje, w których uwidacznia się jego zainteresowanie Polską kulturą ludową, w szczególności zaś folklorem podhalańskim.
Karol Szymanowski był człowiekiem o  bogatej osobowości  i  ogromnej wyobraźni. W swoich kompozycjach potrafił oddać klimat, atmosferę, kolory i zapachy danego miejsca, przekładając  je na język muzyki. Do dziś jego utwory silnie pobudzają uczucia oraz wyobraźnię i przenoszą słuchaczy do egzotycznej rzeczywistości, co sprawia, że twórczość tego kompozytora jest jedyną w swoim rodzaju.
Z podziękowaniem dla Zuzanny Błajet, autorki tekstu.

Fragment pieśni "Grób Hafiza", z towarzyszącą jej recytacji poezji Hafiza w języku niemieckim od 4:15 do 4:55; fragment "Pieśni muezzina szalonego", wzorującej się na azanieod 9:50 do 10:10.

شیفتگی «کارل شیمانفسکی/karol szymanowski” به شرق

کارل شیمانفسکی بعد از شوپن، مهمترین سازنده ی موسیقی کلاسیک و در عین حال یکی از بزرگترین موسیقیدانان دوره ی خود در لهستان محسوب می شود.
او در سال 1882 در روستایی دورافتاده در اوکرایین، در یک خانواده‌ لهستانی عاشق موسیقی به دنیا آمد. برادر بزرگش پیانو می نواخت و خواهرش آواز می خواند. شب‌ها در خانه کنسرت خانوادگی داشتند.
بدین ترتیب از طفولیّت موسیقی کلاسیک به گوشش می‌ خورد که بر روی کار آینده ی این بچه ی بااستعداد تأثیرگذار بود. شیمانفسکی سال‌ها بعد، موسیقیدانان کلاسیک از جمله شوپن و باخ و بتهوون را محبوبترین معاشران دوره بچگی خود نامید و آرزو داشت در مسیر آن‌ها گام بردارد.
آثار موسیقی شیمانفسکی به سه بخش تقسیم می شود.
بعداز فارغ التحصلی در رشته آهنگسازی ؛مدتی به آهنگسازان پیشین آلمانی علاقه‌مند شد و کوشید از آن‌ها پیروی کند.
در سال 1905، شیمانفسکی شروع به سفر کرد.به مدت 9 سال در ایتالیا، فرانسه و بالأخره در آفریقا، به دنبال سبک موسیقی مخصوص خود گشت. از آفریقای مسلمان و صحرای بزرگ آفریقا الهام گرفت. او از آداب و رسوم ناآشنا و هنر و فرهنگ عرب و همچنین ایرانی بسیار در شگفت شد و این علاقه و شگفتی در ترکیبات موسیقیش متجلّیست.

در سال 1911 با الهام از شعر حافظ که در آلمان با آن آشنا شده بود، یک قطعه موسیقی با عنوان «سرود عاشقانه حافظ» ساخت . این آهنگ شامل چند سروده است که «آرامگاه حافظ» مشهورترین آن‌ها به شمار می‌رود و برای اجرای ارکستر و آواز به همراه قرائت شعرهای حافظ ساخته شده است. همچنین « سرود مؤذن عاشق دیوانه» از آثار قابل توجهیست که علاقه شیمانوفسکی را به فرهنگ دنیای اسلام نشان می دهد.
پس از سالها جهانگردی، شیمانفسکی به لهستان برگشت و به ریشه و فرهنگ مردم روستاهای وطن خود رو کرد.
آهنگهای آخرین دوره ی کار او، معروفترین آهنگ هایش به شمار می‌روند و می‌شود در آن‌ها علاقه سازنده اش را به سنت و عقاید و رسوم لهستان، بخصوص منطقه ی کوهستانی آن کشور مشاهده کرد.
شیمانوفسکی انسانی با احساساتی غنی و ذهنی تصویرساز بود. او قادر بود احساسات، رنگ‌ها ، بوها، حالتها و حتی ترکیبات نوشتاری را به تابلوی موسیقی تبدیل کند. تا امروز، موسیقی این آهنگساز، احساسات و خیال و آرزوی شنوندگان را به یک فضای عجیب و غریب منتقل می نماید و به این دلیل در دنیا منحصربه فرد است.
با سپاس فراوان از خانم   زوزنا بوایت / Zuzanna Błajet  که متن بالا را برایمان تهیه کرده اند.
قطعه ی کوتاه مربوط به "آرامگاه حافظ" را که قطعه شعری از حافظ به زبان آلمانی خوانده می شود  در زمان 4:15 تا 4:55 ثانیه و قطعه ی مربوط به "مؤذن عاشق دیوانه" را که به تقلید از اذان مسلمانان ساخته شده می توانید در زمان 9:50 تا 10:10 ببینید.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر